ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΠΕΝΙΧΡΟΣ, ΕΝ ΤΗ
ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,
Εἰ τις εὐσεβής καί τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ ἐραστής,
ἐγγισάτω σύν ἡμῖν, τῷ χορῷ τῶν παρθένων·
εἰ τις γηγενής, πλούσιος ἤ πένης, προσελθέτῳ τῷ κοινῷ θησαύρισμᾳ τῆς πίστεως ἡμῶν·
εἰ τις νεανίσκος ἤ πρεσβύτης, δίκαιος καί προσκαρταιρῶν, δεῦτε οὖν καί συνδράμωμεν , τῇ κοινῇ πανηγύρει·
εἰ τις δοῦλος εὐγνώμων ἀνανήψας ἐκ σκότους καί σκιᾶς ἁμαρτίας, εἰσελθέτω προθύμως εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου, καί ἐξοφλησάτῳ τό χρέος·
εἰ τις δοῦλος ὤν καί φυγάς, μηδέν ἐνδοιαζέτῳ·
εἰ τις ἔδραμε δίκην διψώσης ἐλάφου τῇ πηγῇ τῆς ζωῆς, μηδέν φοβηθείτῳ· ἀντλησάτῳ ἀφθόνως νάματα γενόμενα ἱάματα καί ζωήν δωρουμένοις·
εἰ τις ἀπέκαμε παραδούς ἐν σταδίῳ, μηδέν κλονιζέσθῳ·
εἰ τις χεῖρας ὕψωσε εἰς τό τοῦ Κυρίου ὅρος, χαριείτῳ μεγάλως καί ἀπολαυσάτῳ νῦν τῆς δωρεᾶς·
εἰ τις γόνυ ἔκλινεν τῇ τοῦ Λόγου Λοχεύτριᾳ, προθύμως ἀναστήτῳ·
εἰ τις δάκρυα ἔρρευσε τῇ κοινῇ παραμυθίᾳ, μεγίστως εὐθυμήτῳ·
εἰ τις δοῦλος ἁμαρτίας γέγονε, θαρσείτῳ σύν ἐμοί· κοινῇ γάρ προστασίᾳ νῦν παρά πάντων τῶν βροτῶν , συγχωρευόντων Ἀγγέλων , ὑμνεῖται, τό μέγα ἰατρεῖον τῆς οἰκουμένης·
εἰ τις τόν χιτῶνα ἐρρύπωσε θαρσείτῳ ἐγρηγόρως· εὐφημεῖται γάρ ἡ κοινή μεσίτρια, καί πρέσβυς ἀκαταίσχυντος·
εἰ τις ἀπέκαμε , τόν ἀγῶνα φοβηθείς, μή ἀποδυέτῳ τήν στολήν· καί γάρ ἡ Παντάνασσα καί Βασίλισα τῶν Ἀγγέλων χειραγωγῆ ἀκλινῶς καί ἀσφαλῶς πρός τόν Υἱόν ΕΚΕΙΝΗς.
εἰ τις ἐκ νεότητος τῷ ζυγῶ ἁρμοσθείς, χαρείτω σύν ἀγγέλοις·
εἰ τις ὑστἐρησεν εἰς τήν ἕκτην ὥραν, μηδέν λογιζέσθῳ·
εἰ τις ἦλθεν εἰς τήν ἐνδεκάτην, μηδέν φοβηθείτῳ· ἡ γάρ Μήτηρ τῆς ἀγάπης, τήν τῶν Ἀποστόλων χορείαν δωδεκάδα εἰς ἕν συναγαγοῦσα, προθύμως πάντας εὐλογῆ·
εἰ τις εὑρίσκεται χολαίνων, μή φοβηθῆ τήν βραδύτητα· καί γάρ ἡ Παντάνασσα Μητροπάρθενος, διά τήν πρός τόν Υἱόν Αὐτῆς κεκτημμένη παρρησίαν, προθύμως καταστέφει τούς εἰς ΕΚΕΙΝΗΝ ἀφορῶντας·
εἰ τις ἀπογνούς ὑστέρησε, μήν κλονιζέσθῳ· καί γάρ φιλότιμος οὖσα ἡ τῶν Χερουβίμ ένδοξωτέρα,καί τῶν Σεραφίμ Τιμιωτέρα, ἀντιλαμβανομένη τῆς ἀσθενοῦς ἡμῶν φύσεως κεκτημμένη συγγενοῦς οίκειότητος, παράσχη τά κρείττονα·
εἰ τις ὁλιγοψύχησε καί ἐγόγγυσε πολλά, μηδέ ἀποκαμείτῳ· ἰδού γάρ ἡ Παντάνασσα Θεόπαις παραγίνεται·
εἰ τις ΕΚΕΙΝΗΝ ηὕρισεν, μή δειλιάση διά τό κακόν· προσπεσάτῳ προθύμως τῇ Μητρί τοῦ ἐλέους, καί τεύξεται συγνώμης·
εἰ τις ὑπέμεινε καί ὑπέστη θλίψεις, διωγμούς, ὕβρεις, ἀτιμίας, χαριείτῳ, σύν μάρτυσι καί ὁσίοις·
εἰ τις ἐδιώχθη καί τῆς χλεύης ἡξιώθη, χαράν μεγίστην χαρίσηται σύν ὁσίοις, ἱεράρχαις, καί ὁμολογηταῖς·
εί τις εὐθυμεῖ καί τῇ καρδίᾳ σκιρτᾶ, τῷ πόθῳ τῆς Παρθένου πυρποληθείς, δῶρο σύν ἡμῖν, καί κοινῇ χορείᾳ στησώμεθα·
ἰδού γάρ τό μέγα τεῖχος τοῦ κόσμου, ὑμνεῖται καί σεμνύνεται, καί πάντας ὡς Μητηρ τοῦ Θεοῦ τοῦ φιλανθρώπου δέχεται πάντας καί βραβεύη·
καί τόν πρῶτον ἐλεεῖ, καί τόν ὕστερον χαριτώνη·
καί τόν τρίτον εὐλογεῖ, καί τούς λοιπούς στεφανώνει·
καί τήν πρᾶξιν ἐπαινεῖ, καί τήν γνώμην ἁγιάζει·
καί τά ἔργα δέχεται, καί τούς ὕμνους χαριτώνει·
καί τήν γνώμην ἐλεεῖ, καί τήν προθυμίαν ἐγκολπώνεται·
ἅπασι δίδωσι καί οὐδενί ὑστερήσει·
καί γάρ βούλεται πάντας εἰς ἕν συνάψει καί οὐδένα στερήσει τῆς ἀγγελικῆς καί οὐρανίου χαρᾶς·
κοινῇ συγχορεία Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων τῇ μόνῃ Ἀειπάρθενον καί ΜΗΤΕΡΑ τοῦ θεοῦ ἐγκωμιάζωμεν, σύν τοῖς πυρίνοις, καί ἡμεῖς οἱ πήλινοι, ἐν τῇ πανδήμῳ ταύτῃ ἑορτῇ καί συλλείτουργον , ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις· οὐρανός γάρ ἡ γῆ γέγονεν, καί ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ, παρ' ἡμῖν ἐπαινεῖται·
Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι συμμείγνυνται· ὅπου γάρ Βασιλεως καί Βασιλίδος παρουσία, καί ἡ τάξις παραγίνεται·
αὐτός γάρ ὁ βασιλεύς τῶν βασιλευόντων, καί κύριος τῶν κυριευόντων, σύν μυριάσιν ἀγγέλοις, πρός τόν ἔμψυχον αὐτοῦ θρόνον, καί ναόν, παραγίνεται, γυναικείαν ψυχήν χειριζόμενος, καί τά γέρα τῇ Μητρί χαριζόμενος,·
Μία συμφωνία παρά πάντων ἐπιτελεῖται, καί λαμπρύνεται, καί δοξολογεῖται διά τῆς ΜΗΤΡΟΣ ΤΟΥ θεοῦ, ὁ Κύριος τῆς Δόξης·
τοῦ θεοῦ γάρ ἡ ΜΗΤΗΡ, τό τῆς παρθενίας κειμήλιον,
ἡ προστασία τῶν ἁμαρτωλῶν καί σωτηρία·
τό μέγα ἰατρεῖον τῆς οἰκουμένης·
τῶν χηρῶν ἡ προστάτης·
τῶν πενομένων ὁ θησαυρός·
τῶν ἀσθενούντων ἡ θεραπεία· ·
τῶν ἀδικουμένων ἡ ἀντίληψις·
τῶν ὀρφανῶν καί πεινόντων ἡ τροφός·
τοῦ γήρατος ἡ βακτηρία·
τοῦ κόσμου ἡ χειραγωγία·
τῶν μητέρων τό ὁράϊσμα·
τῶν ἱερέων τό καύχημα·
τῶν ἀρχιερέων τό σεμνολόγημα·
τῶν ἀποστόλων τό κήρυγμα, ·
τῶν προφητῶν τό ἐκπλήρωμα·
τῶν πατριαρχῶν ἡ δόξα·
τῶν Μαρτύρων τό σθένος, ·
τῶν μοναστῶν ἡ ἀρωγή·
τῶν πλανομένων ἡ ἐπιστροφή·
τῶν ἁμαρτωλῶν ἡ προσαγωγἠ῝
τῆς πίστεως τό ἑδραίωμα·
τοῦ ἔθνους μας ἡ ἀσφάλεια·
τῶν πεσόντων ἡ ἀνάστασις·
τῶν ἐν τῲ σκότει τό φῶς·
τῶν ἀποκοπέντων ἡ γέφυρα, ῝
τό μέγα κειμήλιον τῆς κτίσεως·
παρά τῶν ἀγγέλων ὑμνεῖται, καί παρ᾿ ἡμῶν μέν ἀναξίως, ἀλλα προθύμῳ λογισμῷ , ζεούσῃ δέ τῇ καρδίᾳ, τό κατά δύναμιν ἐπαινεῖται, καί παρά ἀγγέλοις προσκυνεῖται, καί παρά τῷ Υἱῷ ΑΥΤΗΣ καλεῖται, πρός ζωήν μεθισταμένη, ἡ ὄντως ΜΗΤΗΡ τῆς ζωῆς.
Ἄνωθεν γάρ οἱ προφῆται, προεκήρυξαν τήν πάλαι ὡς :
.....λυχνίαν, καί ὅρος, καί πύλην , καί κλίμακα, καί στάμνον, καί βάτον, καί ράβδον, καί πόκον, καί τράπεζαν, καί κλίνην, καί γέφυραν , καί βίβλον, καί νεφέλην , καί ὑετόν, καί ἥλιον, καί θρόνον, καί παλάτιον, καί ἆσμα προκατήγγειλαν, καί στήσαντες χορείαν πνευματικήν βλέποντες
τάς ἐκβάσεις τῶν κηρυγμάτων καί προορρήσεων των , καί σύν πᾶσῃ τῇ θριαμβευσάσῃ ἐκκλησίᾳ, ὑποδέχονται ΑΥΤΗΝ , αἱρομένην καί μεθισταμένην εἰς οὐρανούς, μηδόλως καταλείψασα τά τῆς γῆς, τήν τοῦ ἀενάου φωτός ΜΗΤΕΡΑΝ, ΕΚΕΙΝΗΣ δέ , ἐπισφραγιζούσης τόν ὕμνων ,καί προεξαρχούσης τῆς πανηγύρεως.
Μετέστη ἡ Παρθένος, και χαίρουσι οἱ Ἄγγελοι·
Μετέστη ἡ Παρθένος, καί φρίττουσι οἱ δαίμονες·
μετάστη ἡ Βασίλισσα καί χαίρουσιν πάντες οἱ γηγενεῖς καί δίκαιοι·
μετάστη ἡ Θεόπαις, καί ἡγιάσθη ὁ ἀήρ ὡς καί ἐν τῇ συλλήψει ΑΥΤΗΣ.
μετάστη ἡ Παντάνασσα, πρός τά ἄνω βασίλεια, σύν Υἱῷ ΑΥΤΗΣ κρατοῦσα, καί οἷα ΜΗΤΗΡ Βασιλέως, δεξιᾷ παρισταμένη·
μετάστη ἡ κοινή φιλοτιμία τοῦ γένους ἡμῶν, καί δι᾿ ἐκεινης, ἀφθαρσίαν τῷ γένει ἡμῶν δωρίζεται·
μετάστη ἡ ἄφθορος ΝΥΜΦΗ τοῦ πατρός, ἵνα βασιλευση αίωνίως·
μετάστη ἡ ΜΗΤΗΡ τῆς ζωῆς, θανάτου γάρ ἀπηλλάγημεν·
μετέστη, ἡ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟς, τοῦ γάρ ἀνεσπέρου φωτός, ἀνατολή γέγονεν·
μετέστη γάρ πρός οὐρανούςἐκ γῆς μεθισταμένης σήμερον, τό γάρ κειμήλιον τῆς παρθενίας δόξῃ καί τιμῇ εἰς τόν οὐράνιον νυμφῶνα εἰσωκίζεται·
μετἐστη πρός τόν τῆς θεότητος θρόνον, ὁ ἔμψυχος θρόνος τοῦ θεοῦ·
μετἐστη πρός τήν βασιλείαν τήν ἀσάλευτον, τό παλάτιον τοῦ βασιλέως·
μετέστη πρός τήν ζωήν , μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καί ἀθανασίαν τῷ γένει ἡμῶν δωρησαμένη·
τῇ γάρ παραδόξω ΑΥΤΗΣ ΚΟΙΜΉΣΕΙ, ΘΕΑΡΧΊῼ ΝΕΎΜΑΤΙ,
τούς Ἀποστόλους εἰς ἕν συνῆψεν , ἵνα θεάσωνται τήν μετάστασην τοῦ ἱεροῦ σκήνους ΑΥΤΗΣ, ὡς καί τήν τοῦ Σωτῆρος ἀνάβασην ἐθεάσαντο. .
Συνῆλθεν γάρ έν τῇ Γεθσημανῇ, τό μικρόν χωρίον, ἵνα τήν τοῦ ἀεννάου φωτός ΜΗΤΕΡΑ , ἐν τιμῇ καί δόξῃ , πρός τόν Υἱόν ΕΚΕΙΝΗς μεταθέσουν.
Ἡ πύλη τῆς ζωῆς αἵρεται εἰς οὐρανούς, αἱ δέ πρεσβύταται τῶν Ἀσωμάτων δυνάμεις, ΅....ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν , καί ὑποδέξασθε τήν ΜΗΤΕΡΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, τήν ὅντως πύλην τήν κεκλεισμένην, καί πύλην τῆς ὄντως ζωῆς.
Μετέστη πρός αἰωνίους σκηνάςἡ σκηνή τοῦ θεοῦ καί Λόγου, ἵνα σύν τῷ Υϊῷ ΑΥΤΗΣ , ἀεί παρισταμένη, πρεσβεύει διηνεκῶς, ὑπερ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας, καί ἀξιωθεἰημεν πάντες τῆς Παρθενικῆς εὐλογίας, καί τύχωμεν τῶν ἐπηγγελμένων αἰωνίων ἀγαθῶν ὑμνοῦντες ΕΚΕΙΝΗΝ ΈΣΣΑΕΊ, ἐν τῇ αἰωνίῳ ζωῇ, ἦς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν , διά τῆς πρός τόν Υἱόν ΑΥΤΗΣ κεκτημένην ,μητρικήν παρρησίαν, παρακαλοῦντες μή ἐπιλἀθου συγγενοῦς φύσεως, καί περιφρουρῆσαι καί σῶσαι τήν νεολαίαν καί ἔθνος ἡμῶν . ΑΜΗΝ. γένοιτο.....................
'Εν τῇ γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας,
ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον, οὐ κατέλιπες ΘΕΟΤΟΚΕ,
μετέστης πρός τήν ζωήν,
ΜΗΤΗΡ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς,
καί ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη,
ἐκ θανάτου τάς ψυχάς ἡμῶν....
......................................................................................
..........................................................................................................
................................................................................................................................
Α΄ ὝΜΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ,
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ. ..........ἦχος γ΄
Δέσποινα Παντευλόγητε, Ὑπέραγνε Παρθένε,
παράδεισε πανθαύμαστε, κῆπε έσφραγισμένε`
Σέ δυσωπῶ Πανάχραντε, χαρίτωσον τόν νοῦν μου,
κατεύθυνον τάς σκέψεις μου, φώτισον τήν
ψυχήν μου·
Κόρη μέ ποίησον ἁγνόν, πρᾶον, σεμνόν, ἀνδρεῖον,
ἡσύχιον καἰ κόσμιον, εὐθύν ὅσιον, θεῖον·
ἐπιεικῆ, μακρόθυμον, τῶν ἀρετῶν δοχεῖον,
ἄμεμπτον, ἀνεπίληπτον, τῶν ἀγαθῶν ταμεῖον·
δός μοι σοφίαν, σύνεσιν καί
μετριοφροσύνην,
φρόνησιν καί ἁπλότητα, καί ταπεινοφροσύνην·
δός μοι νηφαλιότητα, ὄμμα πεφωτισμένον,
διάνοιαν ὁλόφωτον, πνεῦμα έξηγνισμένον·
Απέλασον τήν οἴησιν, τήν ὑπερηφανίαν,
τόν τῦφον, τήν φυσίωσιν καί τήν ἀλαζονείαν·
τήν ὕβριν, τό ἀγέρωχον, τήν ὑψηλοφροσύνην,
γλῶσσαν μεγαλορήμονα, ἰσχυρογνωμοσύνη·
τήν ἀστασίαν τήν φρικτήν, τήν περιττολογίαν,
τήν πονηρίαν τήν πολλήν, καί τήν αἰσχρολογίαν.
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε......
Χάρισαι μοι Παναχραντε, τήν ἠθικήν ἀνδρείαν,
τό θάρρος, τήν εὐστάθειαν, δός μοι τήν καρτερίαν·
δός μοι τήν αὐταπάρνησιν, τήν ἀφιλαργυρίαν,
ζῆλον μετ᾿ ἐπιγνώσεως, καί ἀμνησικακίαν·
δὀς μοι ἀκεραιότητα, εὐγένειαν καρδίας,
πνεῦμα εὐθές , εἰρηνικόν, καί πνεῦμα ἀληθείας·
φυγάδευσον Πανάχραντε, τά πάθη τῆς καρδίας,
τά πολυώνυμα Ἁγνή, τῆς ἠθικῆς δειλίας·
τήν ἀνανδρείαν τήν αἰσχράν, τό θράσος , τήν δειλίαν,
τήν ἀτολμίαν τήν δεινήν, καί τήν ἀπελπισίαν·
ἆρον μοι Κόρη τόν τόν θυμόν, καί πᾶσαν ραθυμίαν,
τήν ἀθυμίαν , τήν ὀργήν, ὡς καί τήν όκνηρίαν·
τόν φθόνον, τήν ἐμπάθειαν, τό μῖσος, τήν κακίαν,
τήν μῆνιν, τήν ἐκδίκησιν, καί τήν μνησικακίαν·
τήν ἔριδαν τήν εύτελῆν, καί τήν πολυλογίαν,
τἠν γλωσσαλγίαν τήν δεινήν, καί τήν βωμολοχίαν ·
δός μοι Παρθένε αἴσθησιν, δός μοι εὐαισθησίαν,
δός μοι συναίσθησιν πολλήν, καί
εύσυνειδησίαν·
δός μοι Παρθένε τήν χαράν, Πνεύματος τοῦ Ἁγίου,
δός μοι εἰρήνην τῇ ψυχῇ, εἰρήνην τοῦ Κυρίου·
δός μοι ἀγάπην , ἔρωτα θεῖον ἐξηγνισμένον,
πολύν θερμόν, καί καθαρόν, καί ἐξηγιασμένον·
δός πίστιν ζῶσαν, ἐνεργόν, θερμήν , ἁγνήν , ἁγίαν,
ἐλπίδα ἀδιάσειστον, βεβαίαν, καί ὀσίαν.
Χαῖρε, Νύμφη, Ἀνύμφευτε.......
Ἆρον ἀπ᾿ ἐμοῦ, Παρθένε, τόν κλοιόν, τῆς ἁμαρτίας, τόν τῶν ἐπιθυμιῶν μου, καί λοιπῶν ἀνομιῶν μου·
τήν δεινήν ἀπροσεξἰαν,
καί τήν πολυπραγμοσύνην,
τήν κακήν περιεργίαν, καί τήν
κομπορρημοσύνην·
τήν ἀμέλειαν, τήν μέθην, τήν ἀνελεημοσύνην,
τάς κακάς ἐπιθυμίας, τήν δεινήν ἀκολασίαν,
τήν σπατάλην , τήν σκοτίαν, τήν πολλήν ἀναισθησίαν·
ἆρον τήν εὐτραπελίαν, τήν τρυφήν τήν ἀσωτίαν,
γέλωτας τῆς ἀσελγείας, καί τήν πᾶσαν κακουργίαν·
σωφροσύνην, δός μοι Κόρη, δός ἐγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν καί ἀγρυπνίαν, καί ὑπακοήν τελείαν·
δός μοι προσοχήν ἐν πᾶσι, καί διάκρισιν ὀξείαν,
σιωπήν καί εὐκοσμίαν, καί ὑπομονήν ὀσίαν·
ἐπιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα πρός ἐργασίαν,
πρός τελείωσιν καί ζῆλον, ἀρετῶν πρός γυμνασίαν·
τήν ψυχήν μου, τήν καρδίαν, καί τόν νοῦν μου Π Α Ν Α Γ Ι Α,
τήρει ἐν ἁγιωσύνῃ, φύλαττε, ἐν παρθενίᾳ....
Δόξα σοι μῆτερ τοῦ θεοῦ,
δόξα σοι ΠΑΝΑΓΙΑ,
εὐχαριστοῦντες,
προσκυνοῦμεν σοι,
ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ.....
....................................
.......................................
.............................................
Β΄ ὝΜΝΟς ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ,... ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ....
ΔΕΣΠΟΙΝΑ μου Θεοτόκε,
ἡ ἐλπίς μου, ἡ ἰσχύς μου, ἡ τό ἁγαλλίαμά μου·
ἡ τοῦ κόσμου σωτηρία, ἡ τῶν ἐναθλούντων, μόνη ἕτοιμος ἐπικοιρία·
σέ Παρθένε ἱκετεύω, καί θερμῶς ἐπικαλοῦμαι,
τήν σήν χάριν μοι παράσχου, ὁλοψύχως ἐξαιτοῦμαι·
ἵλεων μοι τόν Θεόν μου, προσπαθῶ νά ἀποκτήσω,
καί ἀσκήσεσι, καί πόνοις, αὐτῷ νά εὐαρεστήσω·
ἀλλά, ὅσο κοπιάζω, ἀγωνίζομαι, στενάζω,
τόσον ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ, τῇ φρικτῇ ἀλαζονείᾳ,
ἐν τῷ φθόνῳ, ἐν τῷ μίσει, τῇ ὀργῇ καί τῇ κακίᾳ,
ἀνευρίσκω ὄτι κεῖμαι, καί ὥς δέσμιος κρατοῦμαι·
πάντα πόνον καταβάλλω, πᾶσαν τήν προσπάθειάν μου,
ὅπως Κόρη κατορθὠσω, ἐπί τέλους, ν᾿ ἀποκτήσω,
ἐκ τῶν ἀρετῶν καμμίαν, τήν ἀγάπην τήν φιλίαν,
τῆς ψυχῆς μου τήν γαλήνην, τῆς καρδίας τήν εἰρήνη,
τήν πρός τόν θεόν λατρείαν, ἔνθερμον, ἁγνήν , ἁγίαν,
ἀφοσίωσιν τελείαν, καί ἀγάπην ἐπαξίαν·
τήν ἐλπίδα τήν βεβαίαν, καί τήν πίστην τήν ἑδραίαν·
αἱ δυνάμεις ἀτονοῦσιν, καί οὐδόλως ἐνεργοῦσιν,
πρός τήν τελειότητα μου, πρός τήν ἁγιότηταν μου·
οἶδα ὡς οὐδέν ἀνύω, ἄνευ θείας βοηθείας,
οἶδα ὄτι καταλύω, ἄνευ θείας συνεργίας·
διά τοῦτο σοι προσπίπτω, καί θερμὼς παρακαλω Σε,
τόν Δεσπότην καί Θεόν μου, τόν σοφόν
δημιουργόν μου,
ἵλεων ἀπέργασαί μοι, εὐμενῆ δέ ποίησον με,
ὅπως κοινωνόν με δείξῃ, τῆς ἁγίας χάριτος του,
καί καλῶς μέ ἐνισχύση, διά τῆς δυνάμεως του·
ὅπως Κόρη ἐξαγνίση, τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν,
καί δωρήσηταί μοι χάριν, σύνεσίν τε καί
σοφίαν,
πλημμυρίση τήν καρδίαν, θείας καί σφοδρᾶς ἀγάπης,
καί παρἀσχῃ μοι ἐλπίδα, ἀκλινῆν τε καί βεβαίαν,
σταθεράν μοι δῷ δέ πίστιν, ζῶσαν ἐνεργόν , ἑδραίαν·
δαψιλεύση μοι εἰρήνην, καί χαράν καί εὐφροσύνην,
καί παράσχῃ μοι εἰρήνην, τήν Θεόσδοτον ἐκείνην ·
ταῦτα πάντα σαῖς πρεσβείαις, δύναμαι, ὦ ΠΑΝΑΓΙΑ,
ὁ σός δοῦλος ν' ἀποκτήσω, εἰς θεόν δέ νά πλουτήσω, καί αὐτῷ εὐαρεστήσω, καί τῇ θείᾳ εὐδοκίᾳ, πρός τάς τρίβους τάς εὐθείας,
τάς ὁδούς τῆς σωτηρίας, τάς ἀμώμους καί ἁγίας,
ἀπροσκόπτως νά βαδίσω, καί τῇ τοῦ Θεοῦ δυνάμει,
καί τῇ θείᾳ βοηθείᾳ, δύναμαι νά κατισχύσω,
ἐν τῇ πάλῃ τοῦ ἀγῶνος, κατά τοῦ ἀπατεῶνος,
τοῦ σκοτίου τοῦ αἰῶνος·
δύναμαι δέ νά νικήσω, έν τῷ δρόμῳ έν σταδίῳ,
ὡς στερρός Χριστοῦ ὁπλίτης, φέρων θείαν πανοπλίαν,
τήν τῶν θείων χαρισμάτων, ἄτρωτος νά διαμείνω,
καί , ὑπάρχων στεφανίτης, πρός τόν Κύριον μου δράμω,
τόν δοτῆρα τῶν χαρίτων, καί τῆς θείας ἀπολαύσω,
ὄψεως
ποθεινοτάτης, καί ἀκούσω τοῦ Κυρίου,
τῆς φωνῆς τῆς γλυκιτάτης,
δεῦρε εἴσελθε, ὦ δοῦλε, στήν χαράν τήν τοῦ Κυρίου................
Συληβρίας τόν γόνον καί Αἰγίνης τόν ἔφορον,
τόν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις, ἀρετῆς φίλον γνήσιον,
ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ τιμήσωμεν πιστοί,
ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ·
ἀναβλύζει γάρ ἰάσεις παντοδαπάς, τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι·
δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ,
δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι,
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἐπιστροφή στά θεομητορικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου