Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι .. ὁ παράλυτος …

Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι .. ὁ παράλυτος …

Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι...

ψάλλομεν εἰς ἕνα τροπάριον τῆς μεγάλης ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗΣ Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως , Μεταστασεως τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ ....

Ὅπου βούλεται Θεός , νικᾶται φύσεως τάξις... ψάλλομεν εἰς ἕνα δογματικό τροπάριον , πρῶτον τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας.

Οἱ ἄνθρωποι ζοῦμε τήν καθημερινότητα · 

ἡ καθημερινότητα εἶναι ἡ λογική ἀντιμετώπιση τών ὅσων συμβαίνει στήν κάθε ἡμέρα βιοτή μας  ` καί ὅταν κάποιος εἴτε ἀπό ἀσθένεια , εἴτε ἀπο κακήν ἐπήρεια πνεύματος κακοῦ, ἐνεργεῖ λανθασμένα , τότε γίνεται τό παράλογον .

Πολλάκις ὅμως , πέραν τῶν δικῶν μας δυνατοτήτων καί σκέψεων , ἐνεργεῖ τό ἅγιον Πνεῦμα , ἡ θεία χάρις καί διενεργεῖται τό ὑπέρλογον , πάνω ἀπό τήν λογικήν μας , ἀνέλπιστον , ἀκατανόητον , παράδοξον , ἐξαίσιον , θαυμαστόν .

Ἐπεμβαίνει ἡ θεία χάρις , νικῶσα , ὑπερβαίνουσα , τούς νόμους , ὅρια τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καί λογικῆς καί ἔχωμε τό θαῦμα.

Εἶναι εἰς τήν δικαιοδοσίαν , εἰς τήν σφαίραν τοῦ οὐρανίου , ὅταν ἡ σκέψη μας ὑπερβῆ τά χαμερπῆ καί γεώδη , τά ὁποῖα μᾶς κρατᾶνε κολλημένους , ὅπως μία μύγα κολλάει στό μέλι ....

Οἱ δοκιμασίες μᾶς ..τσεκάρουν τήν πίστην καί ἀγάπη μας στό θεῖον , στόν Θεόν , καί εἶναι ἕνα πνευματικό μαντοῦ....

οἱ δοκιμασίες,  αὐτές οἱ πνευματικές μας ἐξετάσεις, 

δέν ἐξαρτῶνται ἀπό μᾶς, ὅπως δέν ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς ὅταν βρεχει. 

δέν ἐξαρτῶνται ἀπό μᾶς, 

ἀλλά ἀπό μᾶς , ἐξαρτᾶται ὁ τρόπος πού τίς δεχόμαστε καί χειριζόμαστε. 

θυμηθῆτε τόν παράλυτο στήν προβατική κολυμβήθρα πού ἀναφέρη τό εὐαγγέλιο. 

περίμενε 38 χρόνια , παράλυτος ὤν στήν προβατική κολυμβήθρα , 

ἐκεῖ πού κατέβαινε , μία φορά τόν χρόνο , ἕνας ἄγγελος καί ταρασε τό νερό, 

καί ὅποιος ἔμπαινε πρῶτος μέσα ἐθεραπεύετο, ὅτι ἀσθένεια καί ἄν εἶχε ·

ἕνεκεν τούτου , ἐμαζεύοντο πολλοί ἀσθενεῖς, καί περίμεναν , με τούς συγγενεῖς τους, 

καί ὅταν κατήρχετο ο ἄγγελος, ἔρριπτον μέσα τούς ἀσθενεῖς, 

καί ...ὅποιος προλάμβανε, σάν τούς ἀθλητές πού κόβουν τό νῆμα. 

ὁ ἄγγελος κατήρχετο ξαφνικά, ὄχι συγκεκριμένη μέρα ἤ ὥρα....

ἕνας παραλυτος περίμενε, δέν εἶχε κανένα συγγενήν , δέν εἶχε ἄνθρωπον , ἀλλα σέ λίγο θα τόν εὕρισκε ὁ Θεάνθρωπος ·

εἶχε  στραμμένα τά ματια του στήν κολυμβήθρα, 

38 χρόνια, καί μόλις κατέβαινε ὁ ἄγγελος , ἐσύρετο  , 

ἀλλα ἄλλοι ἀσθενεῖς πού εἶχαν τήν δυνατότητα νά περπατήσουν , 

ἤ οἱ συγγενεῖς των , τούς ἔβαζαν , καί ἔτσι, δέν προλάμβανε ὁ παραλυτος, 

ἀλλα πάντα μέ τήν ἐλπίδα ἔλεγε μέσα του...εεεεεεε...τοῦ χρόνου , ἴσως εἶμαι ἐγώ... 

καί αὐτό 38 χρόνια, μιά μιση γενιά....

ὅταν καποια στιγμή περνοῦσε ἀπό κεῖ ὁ Χριστός, 

παρέκαμψε στήν κολυμβήθρα, 

δέν πῆγε σε κανεναν ἀλλο, οὔτε σε ἐπιφανεῖς, οὔτε σε γνωστούς, οὔτε σε ἐπωνύμους, 

ἀλλά σαυτόν τόν ἀνώνυμον..·

 καί  τί ἦταν αὐτό πού τόν τράβηξε σαυτόν τόν παραλυτο;..

ἡ σιωπη του , ἡ χωρίς γογγυσμό ἤ παράπονα ἀποδοχή τῆς δοκιμασίας, 

καί αὐτό φανηκε μετα πού τόν πλησιασε ὁ χριστός, 

καί δοκιμαζοντας τον , με την ἐρώτηση :....θέλεις να γίνεις καλά;;;;;

ἄν εἴμασταν ἐμεῖς ἐκεῖ τί θα λέγαμε;;;;

 ..ἄνθρωπε μου , μέ τόν πόνο μου παίζεις ;τ ί με ρωτᾶς ; ποιός δέν θελει να γίνη καλά;;;; 

αὐτά καί ἴσως ἄλλα , μιά φυσιολογική τῶν περιστάσεων ἀπάντηση..

ὁ παραλυτικός ὅμως , δέν εἶπε ἔτσι...

τί εἶπε;;;..

..Κύριε, (δέν τόν γνωριζε ὅτι ἦταν ὁ χριστός, ), ἄνθρωπον δέν ἔχω , 

ὥστε ὅταν ταραχθῆ τό ὕδωρ να μέ βαλει στήν κολυμβήθρα ,

 καί ἐνῶ προσπαθῶ, ἄλλοι προλαμβάνουν , καί ἐγώ περιμένω...

καί ἀμέσως ὁ Χριστός εἶπε :  

 ...σήκω πάρε τό κρεββάτι σου , πήγαινε στό σπίτι σου...

καί ἔγινε ὁ λόγος , ἔργο εὐθύς....

βλέπετε; .....δέν εἶχε καν -ένα ἄνθρωπο, 

εἶχε ὅμως ἕνα , τόν Ἕνα , τόν Χριστόν πού τά δίδει ὅλα.

καί ἡ ἴασις , δέν ἤρχετο λίγη , λίγη , ὅπως ἀναρώνωμε ἀπό ἀσθένειες, 

ἀλλα δυναμικά, ἔγινε καλά, πῆρε ἀμέσως δυνάμεις, σήκωσε τό κρεββάτι του , 

τήν ἀπόδειξη τῆς δοκιμασίας, τοῦ δράματος, μα καί τοῦ θαύματος, 

καί περιπατοῦσε, δοξαζοντας τόν θεό, 

..περίμενε τήν ἴαση ἀπό τήν κολυμβήθρα, 

καί ἡ  ἡμέρα πού ἔγινε καλά, δέν προμήνυε κατι τό ξεχωριστό, 

δέν ἦταν καποια μέρα διαφορετική ἀπό τίς ἄλλες, 

ἦταν ἴδια ὅπως οἱ μέχρι τότε ...38χ365 μέρες. ..

βλέπετε ;....., ὅτι δέν γόγγυζε, δέν παρεπονεῖτο, δέν ἔβριζε, 

ἀλλα δόξαζε τόν θεόν καί αὐτή του ἡ  ἀποδοχή τῆς δοκιμασίας , 

ἤλκυσε τόν Χριστόν καί πῆγε σαυτόν καί ἔλαβε τήν θεραπείαν .

ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε...

ὅποιος λέει ἕνα Κύριε ἐλέησον , παίρνει , ...ἕνα ἑκατοστάρικο , 

καί ὅποιος λέει , ἕνα ...δόξα σοι ὁ θεός...παίρνει , ἕνα ...χιλιάρικο, ...

τονίζοντας ἔτσι τήν εὐλογίαν , ὅταν δοξαζομεν τόν θεόν δια ὅλα πού μᾶς συμβαίνουν ...

δια αὐτό καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος ἔλεγε ...   :

  ... δόξα τῷ θεῶ πάντων ἕνεκεν · οὐ γάρ παύσομαι, τοῦτο ἐπιλέγων , ἐπί πᾶσι τοῖς συμβαίνουσί μοι....

καί περνοῦσε τά πάνδεινα...

σᾶς καταλαβαίνω ἀπόλυτα, 

συγκοινωνῶ τῆς δοκιμασίας σας, 

εὐχόμαστε καί ...

ἔχει ὀ θεός...

ξέρει ὁ θεός...

δόξα σοι ὁ θεός....

ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ μαζί σας, 

μέ εὐχές καί ἀγαπη.