Περί σαραντισμοῦ βρέφους ....

 

           ΜΡ                                                        ΘΥ                 

 

 

 

                                         Περί σαραντισμοῦ βρεφῶν

 

 

Σεβαστά καί ἀγαπητά παιδιά, 

νέοι γονεῖς , ..

εὐλογεῖτε , εὐλογημένοι νά εἶστε, 

ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ πάντα καί παντοῦ μαζί σας .

 

καλή ἀνατροφή , ἐν παιδείᾳ καί νουθεσία Κυρίου , τῶν παιδιῶν σας , καί να γίνονται τίμια μέλη στήν κοινωνία, μέ ἰδανικά, και ἀρετές, πού τόσο ἔχει ἀνάγκη ἡ σημερινή κοινωνία .

 

   Ἐπειδή πολλάκις ὑπάρχει ἄγνοια , καί σύγχυσις περί τοῦ σαραντισμοῦ τῶν βρεφῶν , γράφονται τά παρακάτω δια νά γνωρίζετε , τήν θεση , και τοποθετηση τῆς Ἐκκλησίας μας , ἡ ὁποία εἶναι ἡ ταμειοῦχος, τῆς θείας χαριτος . 

 

    Ἡ Ἐκκλησία μας , σάν φιλόστοργη μητέρα φροντίζει νά ἐξασφαλίζει , εὐλογία καί ὀρθή πορεία , ἀσφάλεια στήν ζωήν κάθε μέλους της, κάθε ψυχῆς, κάθε ἀτόμου. 

 

 Ὁ Θεός εἶναι  δημιουργός, καί τό ἀνδρόγυνο , χάριτι καί εὐλογία Θεοῦ , διά τῆς εὐλογίας τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου , γίνονται , συνδημιουργοί τοῦ Θεοῦ , διά τήν συνέχισιν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους , στήν κοινωνία στην οἰκογένεια.

 

Ἔχει ὁρίσει τίς εὐχές τοῦ σαραντισμοῦ , προνοῶντας καί σηματοδοτῶντας, τήν εὐλογημένη καί ὑγιᾶ σχέση τῆς μητρός μέ τό βρέφος. 

 

   Ἡ μητέρα , μετά τήν κύησιν  , χρειάζεται κάποιες μέρες , μέ εἰρήνη , γαλήνη , διά νά ἐπανέλθη εἰς τήν φυσιολογικήν κατάστασην , τήν πρό τοῦ τοκετοῦ.

 

   Ὁ Θεός εἶναι δημιουργός , καί τό ἀνδρόγυνο , διά τῆς εὐλογημένης διά τοῦ γάμου συζυγίας , γίνεται , συν-δημιουργός τοῦ Θεοῦ.

 

  Ὁ σαραντισμός , εἶναι μία λειτουργική πράξη τῆς ἐκκλησίας μας , ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων , ὅπως βλέπουμε καί στήν Ἁγίαν Γραφήν στήν Παλαιάν Διαθήκην , μέ τόν Μωσαϊκόν Νόμον , ἀλλα καί μέ τόν ...σαραντισμόν τοῦ Χριστοῦ , στήν ἑορτήν τῆς Ὑπαπαντῆς , μέ τόν θεοδόχον Συμεών .

 

  ἡ τάξις καί σειρά εἶναι η ἑξῆς :

 

   Τήν πρώτην ἡμέραν τῆς γεννήσεως , διαβάζονται κάποιες εὐχές ἀπό τόν ἱερέα , εὐχαριστῶντας τόν Θεόν , ὅτι ἄνθρωπος ἐγεννήθη ἐν κόσμῳ, καί διά τίς σπλαγχνικές ἐνοχλήσεις τῆς μητρός . 

 

   Τήν ὀγδόην ἡμέραν ἀπό τήν γέννησιν , διαβάζεται ἡ εὐχή τῆς ὀνοματοδοσίας ,  ὅπως ἔχωμε καί στήν περίπτωση τῆς ἑορτῆς τῆς περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ , πού εἶναι 8 μέρες μετά τήν γέννησην ... καί ὅπως λέγει ἡ ἀκολουθία, ... περιετμήθη , καί Ἰησοῦς ἐκλήθη ...

δίδεται δηλαδή τό ὄνομα  εἰς τό βρέφος, καί ἔκτοτε τό καλοῦμεν μέ τό δοθέν ὄνομα.

 

  Τήν τεσσαρακοστήν ἡμέραν ἀπό τήν γέννησιν , ἔρχονται πάλιν εἰς τόν ναόν , οἱ γοενεῖς τοῦ βρέφους, καί κρατοῦσα ἡ μητέρα τό βρέφος, γίνεται ὁ σαραντισμός τοῦ βρέφους., διά νά εἶναι εὐλογημένο τό βρέφος, νά ἀποδώσωμεν εὐχάς ὡς εὐχαριστίαν , εἰς τόν δωροδότην Κύριον · καί αὐτό γίνεται , ὡς προτύπωσις , τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου , ὁ ἱερεύς εἶναι εἰς τῦπον τοῦ θεοδόχου Συμεῶνος, καί ἡ μητέρα , εἰς τῦπον τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ, , ἡ ὁποία ἔφερε ἐν ἀγκάλαις τό θεῖο Βρέφος, καί  ἀφιέρωσε τόν Υἱόν καί Θεόν Της, ὡς θυσίαν εὐπρόσδεκτον εἰς τόν ναόν , διά τοῦ Συμεῶν .

 

  Ἀκολουθοῦσα ἡ ἐκκλησία μας αὐτό τό ὡραῖο παραδειγμα, κίνηση , πράξη τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ὁρίζει τήν προσαγωγήν τοῦ βρέφους εἰς τόν ναόν  , πρῶτον , ὥστε νά είσαγάγη τό βρέφος εἰς τόν ναόν ,  διά νά γίνει ἡ πρώτη εἰσαγωγή , καί νά μπορέση ἀργότερα νά βαπτισθῆ , νά γίνη μέλος τοῦς σώματος τοῦ Χριστοῦ , ἀφοῦ μέ τό βάπτισμα, τό εἰσαγωγικό αὐτό μυστήριο, εἰσάγεται κάποιος εἰς τήν ἐν Χριστῷ ζωήν , καί ἔπειτα , μέ τήν κοινωνία, μετοχή, εἰς τήν θείαν κοινωνίαν , γίνεται τέλειο μέλος τῆς ἐκκλησίας, τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ · 

καί κατά δεύτερον λόγον , νά καθαρισθῆ καί ἡ μητέρα ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πεύματος, καί πάσης ἁμαρτίας, διά νά μπορέση  νά συμμετάσχη στά ἄχραντα μυστήρια, νά κοινωνήσει .

 

   Ἔτσι εἰσέρχεται πάλιν , εἰς τήν κανονικήν πνευματικήν , μυστηριακήν ζωήν , ἡ ὁποία εἶχε μία ἀναστολή λόγῳ τῆς κυήσεως .

Δέν ὑπάρχει αὐτό πού λένε πολλοί ...μισή εὐχή ...

ἵσως ἀπό ἄγνοια νά ἔχουν συγχύσει τίς ἔννοιες τῶν εὐχῶν τοῦ σαραντισμοῦ , μέ τήν ὀνοματοδοσίαν , ἡ ὁποία γίνεται, τήν ὀγδόην ἡμέραν .

 

   Πολλάκις πολλές μητέρες ζητοῦν ...τήν μισήν εὐχήν ...διά νά μπορέσουν νά βγοῦν ἀπό τήν οἰκίαν των .

 

    Οἱ εὐχές ἀποτελοῦν εὐλογίαν διά τήν πορείαν τῆς ζωῆς τοῦ βρέφους , καί δέηση ὑπέρ αὐτοῦ , εὐλογεῖται τό  βρέφος , σαραντίζει τό βρέφος, καί ὄχι ἡ μητέρα· 

ἡ μητέρα , φέρει τό βρέφος στόν ναόν , ζητάει τήν εὐλογίαν διά τό βρέφος, καί εὐλογεῖται καί ἡ ἴδια μαζί μέ τό βρέφος .

 

   Οἱ εὐχές εἶναι διά τούς γονεῖς , καί δέν εἶναι σωστό νά προσάγεται , μόνο ἡ μητέρα μέ τό βρέφος, ἐπειδή , πιθανόν , ὁ πατέρας νά ἔχει ἐργασία ...ἔφεραν εἰς τόν κόσμον , μία νέαν ὕπαρξην , ἕναν ἄνθρωπον , μίαν ψυχήν , καί ὅπως εἴπαμε , εἶναι συνδημιουργοί τοῦ θεοῦ · 

δέν εἶναι ἁμαρτωλοί , οὔτε βαρυποινῖτες , οὔτε ἀκαθαρτοι μέ τήν πράξην των αὐτήν · τέτοιες ἀντιλήψεις , εἶναι ἐβραϊκά κατάλοιπα, καί δέν ἔχουν σχέση μέ τήν εὐλογίαν , καί τοποθέτηση τῆς ἐκκλησίας μας,  πού εἶναι ἡ ταμιοῦχος τῆς θείας χάριτος, ἐνθυμούμενοι , ὅτι ὁ Χριστός, ἦλθε ὄχι νά καταργήσει, ἀλλά , νά τελειοποιήση τόν Μωσαϊκόν νόμον .

 

  Ὅμως ἐπειδή ὑπάρχει ἀνάγκη , μετά τήν γέννησιν , νά ἐπανέλθη τό σῶμα τῆς μητρός, εἰς τήν προτέραν ἡρεμίαν , καί φυσιολογικήν λειτουργίαν , καί ἐπειδή  εἶχαν προηγηθῆ σπλαγχνικές ἐνοχλήσεις , κατά τήν διάρκειαν τῆς ἐγκυμοσύνης, καί γεννήσεως, καί διά νά μένη ἡ μητέρα ἀδιασπαστα, ἀπερίσπαστα μέ τό βρέφος   , τό ὁποῖο ἔχει ἀπόλυτον ἀνάγκη τουλάχιστον τίς πρῶτες ἑβδομάδες τήν μητέραν τόν θηλασμόν , τήν ἀγαπην , τήν μεριμναν , τήν στοργήν ,

ἡ ἐκκλησίας μας , πού τά πάντα ὀρθοτομῆ καί διδάσκη , ἐθέσπισε αὐτήν τήν περίοδον τῶν σαράντα ἡμαρῶν , ἕως ὅτου γίνει καί ὁ σαραντισμός, νά εἶναι συνεχῶς κοντά στό βρέφος , χωρίς νά ἀπαιτεῖ τόν ἐκκλησιασμόν εἰς αὐτές τίς σαράντα ἡμέρες .

ἔτσι μέ τόν σαραντισμόν , καλεῖται καί ἡ ἴδια, νά ἀξιωθεῖ , νά εἰσέλθη στόν ναόν , νά δεχθῆ τάς εὐχάς, καί νά συεχίσει τήν κανονικήν της ἐν Χριστῷ ζωή καί πορεία, καί νά μπορεῖνά κοινωνάει. 

 

   Μετά τίς εὐχές, ὁ ἱερεύς , βαστάζων τό βρέφος , πλησιάζει τό τέμπλο , προσκυνᾶ μαζί μέ τό βρέφος τίς εἰκονες πρώτη φορά, κατά τήν τάξην ὡς συνήθως , καί ἔμπροσθεν τῆς Ὡραίας Πύλης ἐναποθέτει τό βρέφος εἰς τά χέρια τῆς μητρός , καί μέ αὐτήν τήν συμβολικήν πράξην , κίνησιν , σάν νά τό παραλαμβάνει ἀπό τόν Χριστόν .

 

  Καί αὐτό πρέπει νά ἐνθυμῶνται πάντα οἱ  γονεῖς , ὅτι πρωτίστως εἶναι παιδί τοῦ Θεοῦ , καί μετά δικό τους, καί μαυτήν τήν ἐνθύμησην πολλά προβλήματα , θά ἐπρολαμβάνοντο, καί ἀκόμα, καί ἡ ἀνατροφή των θά ἦταν διαφορετική .

 

Μέ τόν σαραντισμόν λοιπόν  :

 

α) δοξάζωμεν τόν θεόν διά τήν θαυμαστήν καί ἀκατανόητον κατά τήν ἀνθρώπινην λογικήν γέννηση  τοῦ βρέφους ·

 

β)εὐγνωμονοῦμεν τόν θεόν , εὐχαριστοῦμεν , διά τήν διάσωσην καί τοῦ βρέφους , καί τῆς μητρός  , ἀπό τήν ἀρχήν τῆς ἐγκυμοσύνης μέχρι τήν γέννησιν ·

 

γ)αἰτούμεθα τήν κάθαρσιν άπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, καί τήν τήν εἰρήνην στήν ψυχήν καί σῶμα τῆς μητρός.

 

δ) αἰσθανόμενοι ἀδύναμοι καί ανύμποροι διά τήν ἀνατροφήν τοῦ βρέφους κατά θεό , ζητᾶμε τήν εὐλογίαν του καί χάριν  διά τήν κατα θεόν ἀνατροφήν. 

 

μποροῦμε νά τοποθετήσωμε διακριτικά , χωρίς νά ὑπάρξει κίνδυνος ἕνα μικρό σταυρόν στό φορεματάκι του , ἀποφεύγοντες παντελῶς τά δεισιδαίμονα καί προκαταλήψεις, μέ τήν τοποθέτησην στό φορεματάκι του  αὐτά πού πολλοί συνηθίζουν, .... ματάκι , πέταλο , δίκτυα , κτλ.

 

αὐτά δείχνουν δηλώνουν ἄγνοιαν , ἀμάθεια καί ὁλιγοπιστία. 

 

θαναι καλό νά ἐμπιστεύονται οἱ γονεῖς καί νά συζητᾶνε μέ τόν πνευματικό τους , ὅταν κάτι τούς προβληματίζει διά τήν ἀνατροφήν τοῦ βρέφους, πέραν βεβαίως τῶν θεμάτων ὑγείας, διά τά ὁποία θά πρέπει να  συνεργάζονται μέ τόν ἰατρόν τους.

 

Ἄρα λοιπόν , βλέπουμε, ὅτι φιλοστόργως ἡ ἐκκλησία μας προβάλλει, ἐθέσπισε , τήν παραμονήν τῆς μητέρας , μέχρι τό σαραντισμόν εἰς τήν οἰκείαν , καί δέν ἐπιβάλεται διά λόγους  ἐκκλησιαστικούς , ἤ θεολογικούς, ἀλλα καθαρά διά πρακτικούς .

 

Παλαιότερα , εἰδικά εἰς τήν ὕπαιθρον ὑπῆρχε ἀνάγκη νά ἐργάζεται ἡ μητέρα , σχεδόν ἀμέσως  μετά τήν γέννησιν , καί ὅπως εἶναι φυσικό , ὑπῆρχαν πολλοί κινδύνοι μολυσμῶν εἰς τάς μητέρας , καί παράλληλα εστερεῖτο τό βρέφος τόν θηλασμόν , ὀ ὁποῖος δέν ἀντικαθίσταται μέ τίποτα , εἰδικά τούς πρώτους μῆνες· 

 

ἔτσι ἐδημιουργοῦντο προβλήματα εἰς τάς οἰκογενείας , ἀλλα καί ὅπως ἔχει παρατηρηθῆ , δέν εἶναι σωστή ἡ σχέση , μητρός καί παιδιοῦ , ὅταν μεγαλώνει , καί στερεῖται τήν μητέρα ἀπό τούς πρώτους μῆνες., καί μαυτό τό σκέπτικό εθεσπίσθη ἡ ἐντολή τῆς παραμονῆς εἰς τόν οἶκον τῆς μητρός σαράντα ἡμέρες, καί νά δύναται , μετά τόν σαραντισμόν τοῦ βρέφους, νά ἀρχίζει σιγά σιγά, νά ἐπανέρχεται, χωρίς βεβαίως νά στερεῖται τό βρέφος τήν μητρικήν φροντίδα καί εις ὅλα περίθαλψιν . 

 

οὕυτως , θά ἔχει τήν δυνατότητα, νά φροντίζει τό βρέφος, νά θηλάζει, νά πάρει τήν σωστήν βάσιν θεμέλιον στήν πορείαν τῆς ζωῆς του , καί νά καθορίσει τήν ὄλην του διαπαιδαγώγηση.

 

ἔχει παρατηρηθῆ καί ἐπιστημονικῶς , καί κοινωνικῶς , καί πνευματικῶς , ὅτι ὁσάκις μία μητέρα, ἐνεργεῖ  ἀκολουθῶντας τήν σωστήν αὐτήν γραμμήν , καί θηλάζει ὅσο περισσότερο δύναται τό βρέφος, τό βρέφος μεγαλώνοντας , γίνεται ὐγιέστατο, ἀνθεκτικότερον εἰς τίς ἀσθένειες, ἐξυπνότερον , χαριτωμένον , καί ἔχει στενῆ καί υγιᾶ σχέση  μέ τούς γονεῖς, καί δή μέ τήν μητέρα.

 

Φυσικά, ἄν παρουσιασθῆ ἀνάγκη διά ἐπίσκεψη εἰς τόν ἰατρόν διά ἐξετάσεις τοῦ βρέφους πού ἀπαιτοῦνται,

 θά μεταβῆ προφυλάσσοντας τό βρέφος , ἀναλόγως τῶν καιρικῶν συνθηκῶν  .

 

εὔχομαι , καλή ἀνατροφή τῶν παιδιῶν σας , ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου , κατα τό Παύλειον.

εὐλογεῖτε , εὐλογημένοι νά εἶστε, 

ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ μαζί σας . 

π.ἀπ.