Τήν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ

ΤΗΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΑΝ.... ΩΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ .

Εἰς τόν Εὐαγγελισμόν , τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ , μετά τό χαρμόσυνο Ἄγγελμα , ἄκουσμα , ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ , 

ἡ ΜΗΤΕΡΑ τοῦ Θεοῦ πλέον , 

καί τό ἡγιασμένον κειμήλιον τοῦ Ὑψίστου , 

ἡ χώρα τοῦ ἀχωρήτου , 

ὁ γλυκασμός τῶν Ἀγγέλων , 

ἡ Βασίλισσα τῶν οὐρανῶν , 

ἡ Πύλη ἡ κατά ἀνατολάς βλέπουσα, 

τό Πανάγιον ὄρος ὅ ἡ δεξιά Κυρίου κατηργάσατο , 

ἠ φωτοφόρος Νεφέλη , 

ἡ κλῖμαξ ἡ οὐράνιος, 

ἡ γέφυρα πρός τόν οὐρανόν , 

ἡ λυχνία ἡ φαεινή , 

ἡ κιβωτός τοῦ ἁγιασματος , 

ἡ πάγχρυσος στάμνα  φέρουσα τόν οὐράνιον Ἄρτον τήν τροφήν τοῦ παντός κόσμου , 

ἡ πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν · 

ὁ θρόνος τοῦ Βασιλέως ὀ λελαμπρισμένος , 

ἡ παστάς ἡ ἀμόλυντος , 

ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή , 

ὁ ὄμβρος ὁ οὐράνιος , 

τό ἔμψυχον παλάτιον τοῦ θεοῦ ,

 ὁ λιμήν ὁ ἀχείμαστος ·

 ὁ πύργος τῆς ἐκκλησίας , 

ἡ κατφυγή τῶν χριστιανῶν · 

ἡ τῶν ἀπηλπισμένων ἐλπίς , 

ἡ χαρά καί εὐφροσύνη τῶν πιστῶν ,

ἡ Μητέρα τοῦ φωτός, 

ἡ Μητέρα τῆς ζωῆς, 

ἡ Μητέρα τῆς ἀγάπης , 

ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ,

βλέπουσα Ἑαυτῇ ἐν ἁγνείᾳ , καί ἐν πλήρῃ θεϊκῇ γνώσει  δοξαζουσα μεγαλύνουσα τόν Κύριον τόν ἐπιβλέψαντα ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς ΚΟΡΗς , ἔψαλλε τά προφητικά καί θεϊκά λόγια, τήν Ὡδήν τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ  , ὅπως ψάλλομεν καθημερινῶς , καί εὐφραίνονται αἱ ψυχαί ψάλλουσαι τήν Ὠδήν Ε Κ Ε Ι Ν Η Σ !!!, ὅπως τό προεφήτευσεν .

Φανταζόμεθα , πῶς θά ἔψαλλε ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ , ἔμπροσθεν  τῆς Ἐλισάβετε , τῆς μητρός τοῦ Προδρόμου , μένουσα ἄφωνος , ἀκούσασα τήν τερπνήν μελωδίαν , ὠδήν τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ, νά ὑμνεῖ τόν Θεόν , !!!!!! 

 Τά λόγια αὐτά , τήν Ὠδήν τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ , ἡ Ἐκκλησία μας ὁρίζει , καθημερινῶς νά ψαλλομεν , τιμῶντες , τήν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ , καί βάζωμε εἰς τά ἄναγνα στόματά μας τό θεῖα λόγια τῆς ΠΑΝΑΓΝΟΥ ΚΟΡΗΣ, διό , καί πρέπει , μετά δέους , καί ἐν ταπεινώσει νά ψάλλομεν , κατανυκτικῶς , τιμῶντες τήν Μητέραν τοῦ Φωτός.

Μεγαλύνει ἡ ψυχή Μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά Μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι Μου.

Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, Τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως ΘΕΟΤΟΚΟΝ  Σὲ μεγαλύνομεν.

Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ· ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί Με πᾶσαι αἱ γενεαί.

Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, Τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως ΘΕΟΤΟΚΟΝ Σὲ μεγαλύνομεν.

Ὅτι ἐποίησέ Μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα Αὐτοῦ, καὶ τὸ ἔλεος Αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τοῖς φοβουμένοις Αὐτόν.

Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, Τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως ΘΕΟΤΟΚΟΝ  Σὲ μεγαλύνομεν.

Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι Αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν.

Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, Τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως ΘΕΟΤΟΚΟΝ Σὲ μεγαλύνομεν.

Καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς· πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς.

Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, Τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως ΘΕΟΤΟΚΟΝ  Σὲ μεγαλύνομεν.

Ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς Αὐτοῦ, μνησθῆναι ἐλέους, καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραάμ καὶ τῷ σπέρματι Αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.

Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, Τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως ΘΕΟΤΟΚΟΝ  Σὲ μεγαλύνομεν.

(Εἰς τάς ἱεράς Μονάς , μετά τούς ἕξ αὐτούς στίχους , ἅς ἦσεν ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ , ψάλλομεν δύο εἰσέτι μεγαλυνάρια πρός τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ ,  ἕνα τό τῆς μονῆς , καί ἕτερον τῆς ΑΓΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ · 

ἡμεῖς ἐνταῦθα τοποθετοῦμεν δύο τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ , μετά ψάλλεται ὁ εἱρμός τῆς Θ΄ὡδῆς τοῦ κανόνος τοῦ ψαλουμένου ἤχου · ἐνταῦθα ἐτοποθετήση , ἐτέθη , ἔνα λατρευτικό πρός τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ  , καί αὖθις , προσθέτομεν τόν ὑπέρον Ὑπέροχον Ἀρχαγγελικόν Ὕμνον τό ἈΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ )

​Τήν Ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν , καί καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν , τήν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας , τήν ΔΕΣΠΟΙΝΑΝ τοῦ κόσμου , ὕμνοις τιμήσωμεν .

Παρέστης ΠΑΡΘΕΝΕ ἐκ δεξιῶν , τοῦ Πμβασιλέως ὡς Βασίλισσα τοῦ παντός , περιβεβλημμένη , ἀθανασίας αἴγλῃ , ἀρθεῖσα μετά δόξης πρός τά οὐράνια.

Μεγάλυνον ψυχή μου , τήν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας .

Στέργειν μέν ἡμᾶς , ὡς ἀκίνδυνον φόβῳ , ρᾶον σιωπήν  τῷ πόθῳ  δέ ΠΑΡΘΕΝΕ, ὕμνους ὑφαίνειν συντόνως τεθειμένους , ἐργῶδες ἐστίν , αλλά καί Μῆτερ σθένος, ὅση πέφυκεν , ἡ προαίρεσις δίδου 

Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς , μακαρίζειν Σε τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ  Τήν ἈΕΙΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ , καί ΠΑΝΑΜΩΜΗΤΟΝ , καί ΜΗΤΕΡΑ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ·

 Τήν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ , καί Ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ , Τήν ἀδιαφθόρως , Θεόν Λόγον Τεκοῦσαν , τήν ὄντως ΘΕΟΤΟΚΟΝ , Σέ μεγαλύνωμεν ....

 ​Δεῦτε οὖν καί ἡμεῖς , συμψάλλομεν ΕΚΕΙΝΗ , ἀκούοντες , καί ἀκολουθοῦντες τήν Χορορἀρχησαν ἡμῶν , τήν ΠΑΝΑΓΙΑΝ ψάλλοντες καί ἅδοντες τῇ ΜΗΤΡΙ τοῦ Θεοῦ, Τήν κόρον  μήν φέρουσαν είς τάς ὑμνωδίας πρός αὐτήν , ἀλλά κατά κόρον διδοῦσα τήν ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗΝ ΤΗς εὐλογίαν πᾶσι .ἀμήν 

Ἐπιστροφή στά θεομητορικά